Fabryki zarządzane przez robotników, bankrutujące przedsiębiorstwa przejmowane przez załogę, która uruchamia produkcję i ratuje firmę przed upadkiem – to nie utopijna wizja XIX-wiecznych socjalistów, ale codzienna rzeczywistość krajów wychodzących z kryzysu.
Jeszcze kilka lat temu wieszczono nadejście nowej ery kapitalizmu opartej na tak zwanej ekonomii współdzielenia. Platformy cyfrowe miały połączyć nas w jedną, globalną sieć współpracy, w której zatrą się granice pomiędzy producentami i konsumentami, pracownikami i zatrudniającymi. Żadna z tych obietnic nie została spełniona.
Osoby wieszczące koniec ekonomii współdzielenia dały się oszukać takim firmom jak Uber czy Airbnb. Dzielenie się ma przed sobą wielką przyszłość. Potrzebuje tylko więcej nierynkowego zaufania.
Jesteśmy jak lustro dla naszych dzieci, które wychowują się przez naśladowanie. Dlatego część wiedzy o finansach dziecko przejmie od nas nieświadomie. Jednak jeśli będziemy otwarcie rozmawiać z nim o pieniądzach, bankowe odkrycia sprawią wszystkim prawdziwą przyjemność. Wyciągając portfel bądź kupując on-line przy dziecku, nie powinniśmy tracić okazji do nauki ani też zapominać o kilku ważnych rzeczach, o których dowiesz się z tego artykułu. Między innymi o tym, kiedy oszczędzanie może spodobać się dziecku, i czego może go nauczyć. Z okazji Dnia Dziecka 2020 życzymy wszystkim dzieciom mądrych rodziców, a rodzicom – rezolutnych dzieci, także w kwestii finansów. Do dzieła!
Usługi opiekuńcze świadczone przez spółdzielnie socjalne to na ogół zadanie realizowane na zlecenie lokalnych samorządów. Dotyczą głównie osób wymagających specjalistycznej opieki, których stan zdrowia nie pozwala na samodzielne funkcjonowanie. Jak jednak bezpiecznie pomagać w czasie pandemii, kiedy zaleca się ograniczenie kontaktów do minimum, a wszyscy podopieczni to osoby o podwyższonym ryzyku zachorowania?
Żeby myśleć o zmianie sposobu pracy i strategii działania, niezbędne są choćby podstawowe informacje. Tylko na podstawie konkretnych danych można opracować plan na najbliższą przyszłość. Tym czasem informacji wciąż nie mamy. Każdy, kto zarządza CISem musi spróbować samodzielnie przewidzieć przyszłość. I zaplanować, co robić dalej.
Świat się skurczył. Zamknięte granice, zawieszone loty, przerwane sieci globalnej dystrybucji. Wszystko to, co dalekie, stało się trudno dostępne. Dziś nawet krótka podróż przez miasto stanowi dla wielu osób wyzwanie. Zwracamy się ponownie ku swoim sąsiedztwom i tam szukamy zaspokojenia najważniejszych potrzeb. To zupełnie nowe doświadczenie świata. Nie wiemy jednak, co nam po nim pozostanie.
Problemy związane z kryzysem są szczególnie groźne dla małych i mikro przedsiębiorstw. Dlaczego? Bo zazwyczaj są one organizacjami nisko wydajnymi, nie są więc w stanie zbudować sobie finansowej poduszki bezpieczeństwa, która pozwalałaby przetrwać najtrudniejszy czas. Między innymi stąd wynika dość przygnębiający obraz sytuacji pracowników w tych podmiotach.
Rozwiązań, z których teoretycznie mogą korzystać podmioty ekonomii społecznej (ES), pozornie jest całkiem sporo. Jednak poszczególne przedsiębiorstwa będą mogły skorzystać z niewielu z nich, a czasem wręcz z żadnego. Do tego kwoty wsparcia są nieadekwatne do potrzeb, zaś okres wsparcia – najczęściej trzymiesięczny. Istnieje poważna obawa, że sektor ES nie doczeka pomocy, bo w urzędach już rozpętało się tsunami składania wniosków, które piszą przedsiębiorcy (nie tylko społeczni), samozatrudnieni, pracujący na umowy cywilno-prawne…
Pandemia wymusza konieczność podejmowania jednoznacznych i błyskawicznych decyzji. Cena niezdecydowania, wahania czy zwłoki jest dziś znaczne wyższa niż ta, do której zdążyliśmy się przez lata przyzwyczaić. Te okoliczności wpływają w takim samym stopniu na nas indywidualnie, jak i na poziomie firm, instytucji czy wreszcie państw. Warto zatem przyjrzeć bliżej się głównym typom i modelom działań podejmowanych w tych nadzwyczajnych warunkach.
