„Za 100 lat, czyli około roku 2030, tydzień pracy dla większości ludzi będzie wynosił nie więcej niż 15 godzin, czyli trzy godziny pracy dziennie” – prognozował John Maynard Keynes w słynnym eseju o sugestywnym tytule Economic Possibilities for Our Grandchildren („Ekonomiczne perspektywy dla naszych wnuków”), wydanym w 1930 roku. Co poszło nie tak?
Nadchodzi drugi rok szkolny i akademicki w pandemii koronawirusa. Młodzież musi dostosować się nie tylko do zmieniających się warunków nauki, ale też szlifować kompetencje potrzebne na rynku pracy. Badania Fundacji Zwolnieni z Teorii pokazują, że uczniowie organizujący własne projekty społeczne zdobywają umiejętności pożądane przez pracodawców. Osoby, które mają doświadczenie pracy w projekcie wchodzą na rynek pracy o około rok wcześniej niż ich rówieśnicy z podobnym wykształceniem. Z czego to wynika? Jak można zadbać o swoje kompetencje zawodowe na etapie szkoły?
Żyjemy pod presją i w stresie spowodowanym załamaniem stabilnego świata. Zmienia się nasza praca, zmieniają się zwyczaje i życie. Poszukujemy nowych układów pracy i społecznych, co daje też możliwości innowatorom społecznym, pracującym z nowymi technologiami. Doświadczenia epidemii Sars COV-2 przyniosły też szanse rozwoju innowacji. W rozmowie z Pawłem Oksanowiczem mówi o tym Michał Boni, polityk, były Minister Administracji i Cyfryzacji, europoseł poprzedniej kadencji PE, wieloletni przewodniczący Rady Programowej FISE.
Wolny rynek nas nie zbawi. A przynajmniej nie on sam. I z pewnością nie nas wszystkich. Choć niewątpliwie ma on swoje zalety i zasługi, to w skomplikowanym systemie gospodarczo-społecznym nie jest w stanie zaspokoić wszystkich naszych potrzeb.
