Osoby wieszczące koniec ekonomii współdzielenia dały się oszukać takim firmom jak Uber czy Airbnb. Dzielenie się ma przed sobą wielką przyszłość. Potrzebuje tylko więcej nierynkowego zaufania.
Jesteśmy jak lustro dla naszych dzieci, które wychowują się przez naśladowanie. Dlatego część wiedzy o finansach dziecko przejmie od nas nieświadomie. Jednak jeśli będziemy otwarcie rozmawiać z nim o pieniądzach, bankowe odkrycia sprawią wszystkim prawdziwą przyjemność. Wyciągając portfel bądź kupując on-line przy dziecku, nie powinniśmy tracić okazji do nauki ani też zapominać o kilku ważnych rzeczach, o których dowiesz się z tego artykułu. Między innymi o tym, kiedy oszczędzanie może spodobać się dziecku, i czego może go nauczyć. Z okazji Dnia Dziecka 2020 życzymy wszystkim dzieciom mądrych rodziców, a rodzicom – rezolutnych dzieci, także w kwestii finansów. Do dzieła!
Gdy skończy się pandemia, a nawet jeszcze wcześniej, wrócimy do starych, utartych nawyków i zapomnimy o decyzjach i obietnicach, jakie podejmowaliśmy i składaliśmy w obliczu strachu.
Możliwości które dziś wypracujemy, w przyszłości będzie kołem zamachowym do rozwijania podmiotów ekonomii społecznej. Jesteśmy pewni że organy samorządowe i centralne rozumieją, jak ważne , także w czasie kryzysowym, takim jak pandemia, jest posiadanie lokalnych przedsiębiorstw społecznych silnie zakorzenionych w społecznościach lokalnych.
Usługi opiekuńcze świadczone przez spółdzielnie socjalne to na ogół zadanie realizowane na zlecenie lokalnych samorządów. Dotyczą głównie osób wymagających specjalistycznej opieki, których stan zdrowia nie pozwala na samodzielne funkcjonowanie. Jak jednak bezpiecznie pomagać w czasie pandemii, kiedy zaleca się ograniczenie kontaktów do minimum, a wszyscy podopieczni to osoby o podwyższonym ryzyku zachorowania?
Żeby myśleć o zmianie sposobu pracy i strategii działania, niezbędne są choćby podstawowe informacje. Tylko na podstawie konkretnych danych można opracować plan na najbliższą przyszłość. Tym czasem informacji wciąż nie mamy. Każdy, kto zarządza CISem musi spróbować samodzielnie przewidzieć przyszłość. I zaplanować, co robić dalej.
Świat się skurczył. Zamknięte granice, zawieszone loty, przerwane sieci globalnej dystrybucji. Wszystko to, co dalekie, stało się trudno dostępne. Dziś nawet krótka podróż przez miasto stanowi dla wielu osób wyzwanie. Zwracamy się ponownie ku swoim sąsiedztwom i tam szukamy zaspokojenia najważniejszych potrzeb. To zupełnie nowe doświadczenie świata. Nie wiemy jednak, co nam po nim pozostanie.
Problemy związane z kryzysem są szczególnie groźne dla małych i mikro przedsiębiorstw. Dlaczego? Bo zazwyczaj są one organizacjami nisko wydajnymi, nie są więc w stanie zbudować sobie finansowej poduszki bezpieczeństwa, która pozwalałaby przetrwać najtrudniejszy czas. Między innymi stąd wynika dość przygnębiający obraz sytuacji pracowników w tych podmiotach.
Żeby zrozumieć skalę zmian, należy sobie uświadomić, że w czasach komunistycznych płace były w dużej mierze regulowane odgórnie, a także, co najważniejsze, nie było de facto dochodu z prywatnego kapitału, pochodzącego np. z działalności gospodarczej. Transformacja do gospodarki wolnorynkowej oznaczała decentralizację płac, prywatyzację firm państwowych i pojawienie się nowych, prywatnych przedsiębiorstw. Tak więc, z jednej strony wzrosło zróżnicowanie dochodów z pracy, a z drugiej pojawił się dochód z kapitału, który jest bardzo silnie skoncentrowany u osób najbogatszych.
Rozwiązań, z których teoretycznie mogą korzystać podmioty ekonomii społecznej (ES), pozornie jest całkiem sporo. Jednak poszczególne przedsiębiorstwa będą mogły skorzystać z niewielu z nich, a czasem wręcz z żadnego. Do tego kwoty wsparcia są nieadekwatne do potrzeb, zaś okres wsparcia – najczęściej trzymiesięczny. Istnieje poważna obawa, że sektor ES nie doczeka pomocy, bo w urzędach już rozpętało się tsunami składania wniosków, które piszą przedsiębiorcy (nie tylko społeczni), samozatrudnieni, pracujący na umowy cywilno-prawne…
